பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் - பிறந்த பின்னர், யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர் உண்பது நாழி உடுப்பது இரண்டே உறைவிடம் என்பது ஒன்றேயென உரைத்து வாழ்ந்தோம் - உழைத்து வாழ்வோம்.... தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா எனும் நன் மொழியே நம் பொன் மொழியாம் போரைப் புறம் தள்ளி பொருளைப் பொதுவாக்கவே அமைதி வழி காட்டும் அன்பு மொழி அய்யன் வள்ளுவரின் வாய்மொழியாம் செம்மொழியான தமிழ் மொழியாம்..,(4) ஓரறிவு முதல் ஆறறிவு உயிரினம் வரையிலே உணர்ந்திடும் உடலமைப்பை பகுத்துக் கூறும்...(2) ஓல்காப் புகழ் தொல்காப்பியமும் ஒப்பற்ற குறள் கூறும் உயர் பண்பாடு ஒலிக்கின்ற சிலம்பும், மேகலையும் சிந்தாமணியுடனே வளையாபதி குண்டலகேசியும் செம்மொழியான தமிழ் மொழியாம்...(4) கம்ப நாட்டாழ்வாரும் கவியரசி அவ்வை நல்லாளும் எம்மதமும் ஏற்றுப் புகழ்கின்ற எத்தனையோ ஆயிரம் கவிதை நெய்வோர்-தரும் புத்தாடை அனைத்துக்கும் வித்தாக விளங்கும் மொழி செம்மொழியான தமிழ் மொழியாம்...(3) அகமென்றும் புறமென்றும் வாழ்வை அழகாக வகுத்தளித்து ஆதி அந்தமிலாது இருக்கின்ற இனியமொழி ஓதி வளரும் உயிரான உலக மொழி...(2) நம்மொழி நம் மொழி - அதுவே செம்மொழியான தமிழ் மொழியாம்... தமிழ் மொழி...தமிழ் மொழி...தமிழ் மொழியாம்.. செம்மொழியான தமிழ் மொழியாம்...(4) தமிழ் மொழியாம் எங்கள் தமிழ் மொழியாம்..(2) வாழிய வாழியவே வாழிய வாழியவே வாழிய வாழியவே...(2)

39

தமிழக ஓவியர்கள்....

  அன்பு வாசகர்களே,

            வணக்கம். தங்களை கொங்குத்தென்றல் வலைப்பக்கத்திற்கு கனிவுடன்வரவேற்கிறேன்.இந்தப் பதிவில் தமிழக ஓவியக்கலைஞர்களைப்பற்றிய சிறுகுறிப்புகளை அறிவோம்.

                           திருவள்ளுவர் என்றதுமே நீண்ட தாடி, கையில் எழுதுகோல், தீர்க்கமான பார்வையுடன் மரப்பலகையில் அமர்ந்திருக்கும் ஓர் உருவம் கம்பீரமாக நம் மனக்கண்ணில் தோன்றும்.

                   உருவமற்று இருந்த வள்ளுவனுக்கு முதன்முதலில் ஓவியம் மூலம் உயிர்கொடுத்தவர் ஓவியர் கே.ஆர்.வேணுகோபால் சர்மா!

தந்தை பெரியார், பேரறிஞர் அண்ணா, கலைஞர் கருணாநிதி, எம்.ஜி.ஆர், கக்கன், தோழர் ஜீவா, நாவலர் நெடுஞ்செழியன், கிருபானந்த வாரியார், கவிமணி தேசிய விநாயகம் பிள்ளை, மு.வரதராசனார், கவியரசர் கண்ணதாசன், எஸ்.எஸ்.வாசன் எனப் பல்வேறு அறிஞர்கள் இந்த வள்ளுவர் படத்தைப் பார்த்து அங்கீகரித்திருக்கிறார்கள். அதன்பின், அந்த ஓவியம் 1964-ம் ஆண்டு பக்தவத்சலம் முதல்வராக இருந்தபோது, அன்றைய துணை ஜனாதிபதியாக இருந்த ஜாகீர் உசேனால் சென்னை சட்டசபையில் திறக்கப்பட்டது. இந்த ஓவியம்தான் தமிழக அரசால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு நாட்டுடைமையாக்கப்பட்டது. இந்தப் படத்தை மத்திய அரசு அஞ்சல் தலையாகவும் வெளியிட்டது.

 (1) அ.பெருமாள் 

(2) அரஸ் 

(3)ஆர்.இளங்கோ, 

(4)ஆர்.நடராஜன்,

 (5)ஆர்.பி.பாஸ்கரன், 

(6) கவிஞர் இந்திரன் ,

(7)இரா.பெருமாள்ராசு,

(8)இராமநாதன்,

(9) எம்.சேனாதிபதி,

 (10) எஸ்.இளையராஜா,

(11)எஸ்.ஏ.வி.இளையராஜா,

 (12) எஸ்.டி.பார்த்தசாரதி,

 (13)ஏ.பி.சந்தானராஜ்

 (14)கதவுசந்தானம்,

 (15)கு.மு.கோபால்,

(16) கே.ஆர்.வேணுகோபால சர்மா, 

(17) கே.எம்.ஆதிமூலம்,

 (18)கே.டி.காந்திராசன்,

 (19) கே.மாதவன், 

(20)கோபுலு,

 (21) சந்திரசேகரன் குருசாமி,

 (22) சந்திரோதயம்,

 (23) சந்தோஷ்நாராயணன், 

(24) சியாம், 

(25) சில்பி, 

(26)சிவகுமார்,

(27)  சிற்பி ஜெயராமன், 

(28) சீனிவாச நடராஜன், 

(29)சு.ராஜம், 

(30) செல்லப்பன், 

(31) தனபால், 

(32) தருண்ராஜா,

(33)ப.தங்கம், 

(34)பத்மவாசன்,

 (35) பி,கிருஷ்ணமூர்த்தி,

 (36) புகழேந்தி, 

(37) பெருமாள்,

(38) மணியம்,

(39) மணியம் செல்வன்,

 (40)மருது,

 (41) மனோகர் தேவதாஸ்,

 (42) மாயா, 

(43) மார்கரெட் காக்பன்,

 (44) மாருதி, 

(45) மாலி,

 (46) முகிலன்,

 (47)முத்துசாமி, 

(48) முனீஸ்வரன்,

 (49) ரமணி, 

(50) ராமு,

 (51) வசந்தகுமார், 

(52)வர்ணம், 

(53) வாணி, 

(54) வி.அனாமிகா,

 (55) வி.வி.க்ஸ்ரீனிவாசன்,

 (56) வினு,

 (57) வீர சந்தானம், 

(58) ஜீவா,

 (59) ஜெ.பிரபாகர். 

(60) ஜெயராஜ் 

ஈரோடு மாவட்டம்.கோபிசெட்டிபாளையம் ஓவியர்திரு.GMK தருண்ராஜா அவர்கள் கைவண்ணத்தில்உருவான ஓவியம்..

ஓவியக்கலை ஒரு கண்ணோட்டம்-

                                             ஓவியக் கலை..

      கொங்குத்தென்றல் வலைப்பக்கத்திற்கு அன்பு வாசகர்களை மகிழ்வோடு வரவேற்கிறேன்.இந்தப் பதிவில் ஓவியக்கலை பற்றி சிறிதளவு அறிந்துகொள்வோம். 

                                      தமிழ்த் தாய் வரைபடம்.(கோட்டோவியம்)

கோபிசெட்டிபாளையம் ஓவியர் திரு.GMK  தருண்ராஜாஅவர்களது கைவண்ணத்தில் உருவான  ஓவியம்.

சித்திரமும் கைப்பழக்கம் செந்தமிழும் நாப்பழக்கம்
வைத்ததொரு கல்வி மனப்பழக்கம் – நித்தம்
நடையும் நடைப்பழக்கம் நட்பும் தயையும்
கொடையும் பிறவிக் குணம்.

                      இது ஔவையார் கூற்று....

இதில் சித்திரம், செந்தமிழ், கல்வி, நடை இவை எல்லாம் தொடர்ப் பயிற்சி. முயற்சி.     

                       ஓவியத்துக்கு என மிக நீண்ட நெடிய வரலாறு இருந்தாலும் குகையில் இருந்து தான் ஓவியங்கள் தோன்றியதாக கூறப்படுகிறது. ஓவியம் என்பதை தூய தமிழில் சித்திரம் என்று சொல்வார்கள்.வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட மனிதர்கள் உருவாக்கிய கலைப்பொருட்களிலிருந்தே ஓவியத்தின் வரலாறு தொடங்குகிறது.

                ஓவியம் என்பது பண்பாடு,கலாச்சாரம்,நாகரீகம்,பாரம்பரியத்தை தழுவி வெளிக்காட்டுவதாக இருந்து வருகிறது.

                            ஒவ்வு என்னும் வினையடியாகப் பிறந்த ஓவு, ஓவம், ஓவியம் என்னும் இம்மூன்று சொற்களும் சித்திரத்தையே குறிக்கின்றன. 'ஓவியனுள்ளத் துள்ளியது வியப்போன்' எனக்கூறும் மணிமேகலைச் செய்யுள் வரியிலிருந்து தமிழக ஓவியர்கள் புறக்கண் கண்டதை அகக்கண் கொண்டு நோக்கி, அதை அகத்தினின் தீட்டி பின்னர் பிற ஊடகங்களில் வரைந்தனர் என்பது புலனாகிறது.

ஓவியங்களில், குகை ஓவியம் தொடங்கி உடலோவியம்,கேலிச்சித்திரம்,துணி ஓவியம்,கண்ணாடி ஓவியம்,எனபலவகைகள் உள்ளன.

                    நிறம் தீட்டாமல் வரையும் ஓவியத்துக்கு புனையா ஓவியம் (Outline drawing) என்று பெயர். 'புனையா ஓவியம் கடுப்ப' என நெடுநல்வாடை குறிப்பிடுகிறது. ஓவியத் தொழிலுக்கு 'வட்டிகைச் செய்தி' என்னும் பெயரும் உண்டு. வட்டிகை என்றால் துகிலிகை (brush).

                 ஆதி காலத்திலிருந்தே இந்துக்களிடையே ஓவியக் கலை மரபு விருத்திபெற்றிருந்தமையைத் தொல்பொருளாய்வுகளும் இலக்கிய ஆதாரங்களும் காட்டுகின்றன. இவை பற்றி விஷ்ணுதர்மோத்திரம்,தக்கணசித்திரம்,சித்திர லட்சணம்  முதலான நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன. 

                பண்டைய ஓவியப் பயன்பாடுகளுக்கு மட்பாண்டங்கள்,உடைகள்,அரண்மனை,குகைகள்,கோயில்கள் ஆகிய இடங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.   ஓவியம் வரையப்பட்ட கூரை 'ஓவிய விதானம்' எனப்பட்டது.

தமிழர் ஓவியக் கலை...

                    சங்க‍காலத்தில்  இறந்த போர் வீரனுக்காக நடுகல்லில் சித்திரம்  தீட்டும் மரபு காணப்பட்டது. சங்க காலத்தின் தமிழ் நூல்களான தொல்காப்பியம் , மதுரைக்காஞ்சி , சிலப்பதிகாரம் , மணிமேகலை  ஆகிய நூல்களில் இவ்வோவியங்கள் பற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ளன. ஆண்டிப்பட்டிமலை(பழனி),  பகுதியில் சங்ககாலத்தைச் சேர்ந்த சுமார் 3000 ஆண்டுகள் பழைமையான ஓவியங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.     "நாடக மகளிர்க்கு நற்கனம் வகுத்த ஓவியச் செந்நூல்" என சிலப்பதிகாரத்தில் கூறப்படுவதிலிருந்து இதனை நாம் ஆதாரப்படுத்தலாம்.தக்கண சித்திரம் என்ற ஓவிய நூலுக்கு பல்லவ மன்ன‍ன் அணிந்துரை எழுதியதாகவும் அறிய முடிகிறது. இந்துக் கோவில்களில் பச்சிலைகளைக் கொண்டு ஓவியம் தீட்டும் வழக்கம் இருந்துள்ளது. சித்தன்னவாசல், தஞ்சைப் பெரிய கோவில் ஆகிய இடங்களில் இந்தவகையான ஓவியங்கள் இன்றும் காணக்கிடைக்கின்றன.

          இந்துக் கோவில்கள் சிலவற்றில் சித்திரக்கூடம் அமைக்கப்பெற்றுள்ளன. இவைகளில் ஓவியங்கள் மிகவும் நேர்த்தியாக வரையப்பெறுகின்றன. இத்துடன் பல கோவில்களின் மேற்பரப்பில் இறைவனின் மேன்மையைப் போற்றும் ஓவியங்களும், தலவரலாறுகள் வரையப்பெறுகின்றன.

                 தமிழ்நாட்டில் ஓவியங்களாக இன்று காண்பவற்றுள் மிகப் பழைமைமிக்கவை பல்லவர் காலத்து ஓவியங்களே.

                  காஞ்சீவரம் (காஞ்சீபுரம்): பண்டைய பல்லவ மன்னர்களின் தலைநகரம், இங்கு கோயில்களும், சன்னதிகளும் நிறைந்துள்ளது. அவற்றில் மிக முக்கியமானவை கைலசநாதர் மற்றும் வைகுந்த பெருமாள் கோயில்கள், அவை பண்டைய சுவர் ஓவியங்களைக் கொண்டுள்ளன. பல்லவ மன்னரான நரசிம்மவர்மன் என்னும் இராஜசிம்மன் (கி.பி 680-722) காலத்தில் கட்டப்பட்ட கைலாசநாத கோயிலில், கி.பி 7 முதல் 8ஆம் நூற்றாண்டுகளின் ஓவியங்கள் குறுகிய கலங்களின் உள் சுவர்களில் வெளிப்புற சுவர்களில் முற்றத்தில் வரிசையாக உள்ளன. அவை இந்து புராணங்களின் காட்சிகளை சித்தரிக்கின்றன. ஆனால் பெரும்பாலான ஓவியங்கள் காலம் மற்றும் கூறுகளின் மாறுபாடுகள் மூலம் மறைந்துவிட்டன. தப்பிப்பிழைத்த சில சமீபத்திய காலங்களில் சுண்ணாம்பு பூச்சால் மூடப்பட்டிருந்தன. ஆனால் பாண்டிச்சேரியின் பிரெஞ்சு தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் பேராசிரியர் ஜுஈவ் டப்ரூயில், அங்கும் இங்கும் வெள்ளை பூச்சு அடுக்கை அகற்றி ஓவியங்களை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்தார். நந்திவர்மன் II என்ற பல்லவமல்லா (கி.பி. 725-790) வைகுந்தபெருமாள் கோயிலைக் கட்டினார். இந்த கோயிலில் உள்ள ஓவியங்கள், அநேகமாக கி.பி. 8 முதல் 9ஆம் நூற்றாண்டு காலத்தியவை, அவை கிட்டத்தட்ட மறைந்துவிட்டன, ஆனால் மத்திய கோபுரம் அல்லது விமானத்தின் ஒன்றின் கீழ் தலையுள்ள ஓவியம் காணப்படுகின்றது. ஆனால் எல்லா இடங்களிலும் வண்ணப்பூச்சின் தடயங்கள் உள்ளன. இந்த பல்லவ ஓவியங்கள் பாரம்பரிய அல்லது அஜந்தா பாணியில் உள்ளன, மேலும் இந்து சுவரோவியக் கலையின் சில சிறந்த மாதிரிகளைக் குறிக்கின்றன.

                     (  ஆழமில்லாத அறிவு, ஆத்திரத்தில் பெற்ற குழந்தையே நாத்திகம். அறிந்தோ அறியாமலோ சிலர் அதற்கு வைத்த பெயர் பகுத்தறிவு.- கண்ணதாசன்)

சங்க இலக்கியங்களில் ஓவியம் பற்றிய  செய்திகள்

'ஓவியர் தம் பாவையினோ டொப்பரிய நங்கை' - சிந்தாமணி

'ஓவியப் பாவை யொப்பாள்' - சிந்தாமணி

'ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா, உருவத்தாய்' -கம்பராமாயணம்

'கூட்டினான் மணிபல தெளித்துக் கொண்டவன் தீட்டினான் கிழிமிசைத் திலகவள் நுதல்' - சிந்தாமணி

'ஓவுறழ் நெடுஞ்சுவர்' - பதிற்றுப்பத்து 

'ஓவியத்துறை கைபோய ஒருவனை' - நைடதம்

'ஓவியன் உள்ளத்து உள்ளியது வியப்போன்' - மணிமேகலை 

கோபிசெட்டிபாளையம் ஓவியர் திரு.GMK  தருண்ராஜாஅவர்களது கைவண்ணத்தில் உருவான  ஓவியம்.

 

உலக கதை சொல்லல் தினம் ...மார்ச் 20

         அன்புள்ள வாசகர்களே வணக்கம்.

        தங்களை  கொங்குத்தென்றல் வலைப்பக்கத்திற்கு  இனிதே வரவேற்கிறேன்.  

                 ஒரு காலத்தில் அறிவு, செய்திகள் மற்றும் சும்மா கிசுகிசுக்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள ஒரே வழியாக கதை சொல்ல‍ல் மட்டுமே  இருந்தது. பிறகு புத்தக‍ங்களாக நூல் வடிவம் பெற்ற கதைகள்  வானொலிக்கு வழிவகுத்தது . வானொலியிலிருந்து  தொலைக்காட்சிக்கு வழிவகுத்தது,  தொலைக்காட்சி டிஜிட்டல் ஊடகத்திற்கு வழிவகுத்தது, இவ்வாறாக கதைசொல்லலும் வெவ்வேறு வழிகளில் உருவாகி தற்போதும்  நடைபெறுகின்றன.

கதை சொல்லும் வாய்வழி மரபுகள் பல நாகரிகங்களில் காணப்படுகின்றன; அவை அச்சிடப்பட்ட மற்றும் ஆன்லைன் அச்சகத்திற்கு முந்தையவை. இயற்கை நிகழ்வுகளை விளக்குவதற்கு கதைசொல்லல் பயன்படுத்தப்பட்டது, பார்ட்கள் படைப்பின் கதைகளைச் சொன்னார்கள் மற்றும் கடவுள்கள் மற்றும் புராணங்களின் தேவாலயத்தை உருவாக்கினர். வாய்வழி கதைகள் ஒரு தலைமுறையிலிருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு அனுப்பப்பட்டன, மேலும் கதைசொல்லிகள் குணப்படுத்துபவர்கள், தலைவர்கள், ஆன்மீக வழிகாட்டிகள், ஆசிரியர்கள், கலாச்சார ரகசியங்கள் காப்பவர்கள் மற்றும் பொழுதுபோக்கு என கருதப்பட்டனர். வாய்வழி கதைசொல்லல் பாடல்கள், கவிதைகள், பாடல்கள் மற்றும் நடனம் உட்பட பல்வேறு வடிவங்களில் வந்தது

 கதைசொல்லல் ஏற்கனவே உள்ள அறிவைத் தட்டுகிறது மற்றும் ஒரு தீர்வை நோக்கி கலாச்சார ரீதியாகவும் ஊக்கமாகவும் பாலங்களை உருவாக்குகிறது.

                    கதைகள் பயனுள்ள கல்விக் கருவிகளாகும், ஏனெனில் கேட்போர் ஈடுபாடு கொள்கிறார்கள், எனவே நினைவில் கொள்கிறார்கள். கற்றல் மற்றும் கற்பித்தல் ஆகியவற்றிற்கான அடித்தளமாக கதை சொல்லுதலைக் காணலாம். கதை கேட்பவர் ஈடுபாட்டுடன் இருக்கும்போது, ​​அவர்களால் புதிய முன்னோக்குகளை கற்பனை செய்ய முடிகிறது, இது ஒரு மாற்றமான மற்றும் அனுதாப அனுபவத்தை அழைக்கிறது.  இது தனிநபரை கதையில் சுறுசுறுப்பாக ஈடுபட அனுமதிப்பதுடன், குறைந்தபட்ச வழிகாட்டுதலுடன் கவனிக்கவும், கேட்கவும் மற்றும் பங்கேற்கவும் அனுமதிக்கிறது. ஒரு கதைசொல்லியைக் கேட்பது நீடித்த தனிப்பட்ட தொடர்புகளை உருவாக்கலாம், புதுமையான சிக்கலைத் தீர்ப்பதை ஊக்குவிக்கலாம் மற்றும் எதிர்கால லட்சியங்களைப் பற்றிய பகிரப்பட்ட புரிதலை வளர்க்கலாம். ^] கேட்பவர் அறிவைச் செயல்படுத்தி புதிய சாத்தியக்கூறுகளை கற்பனை செய்யலாம். ஒரு கதைசொல்லியும் கேட்பவரும் சேர்ந்து சிறந்த நடைமுறைகளைத் தேடலாம் மற்றும் புதிய தீர்வுகளைக் கண்டுபிடிக்கலாம். கதைகள் பெரும்பாலும் பல அடுக்கு அர்த்தங்களைக் கொண்டிருப்பதால், கதையில் உள்ள அடிப்படை அறிவை அடையாளம் காண கேட்போர் கவனமாகக் கேட்க வேண்டும். கேட்கும் பயிற்சியின் மூலம் மரியாதையின் முக்கியத்துவத்தை குழந்தைகளுக்கு கற்பிப்பதற்கான ஒரு கருவியாக கதைசொல்லல் பயன்படுத்தப்படுகிறது.அதே போல் கதைகளின் கருப்பொருளின் மூலம் குழந்தைகளை அவர்களின் சுற்றுச்சூழலுடன் இணைப்பதுடன், திரும்பத் திரும்பக் கூறும் அறிக்கைகளைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் அவர்களுக்கு அதிக சுயாட்சியைக் கொடுக்கிறது, இது அவர்களின் கற்றல் திறனை மேம்படுத்துகிறது. எல்லா உயிர்களையும் மதிக்கவும், ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதை மதிக்கவும், துன்பங்களைச் சமாளிப்பதற்கு எப்போதும் வேலை செய்யவும் குழந்தைகளுக்குக் கற்பிக்கவும் இது பயன்படுகிறது. 

             கதைகள் அறிவு, கல்வி மற்றும் கற்றல் ஆகியவற்றின் திறவுகோலாகும். ஒவ்வொரு தலைமுறையும் தனது ஞானத்தை அடுத்தவருக்கு அனுப்ப முடியும், சில உலர்ந்த மற்றும் தூசி நிறைந்த பழைய பாடப்புத்தகத்தின் மூலம் அல்ல, ஆனால் கேட்போரை உண்மையில் ஈர்க்கும் கதைகள் மூலம். கதைசொல்லல் மூலம் நாம் பச்சாதாபம் போன்ற திறன்களைப் பயிற்சி செய்யலாம் - மற்றவர்களின் காலணிகளில் நம்மை ஈடுபடுத்திக் கொள்வது, அதன் மூலம் உலகத்தை அவர்களின் கண்ணோட்டத்தில் பார்க்க முடியும். கதாபாத்திரங்களின் சோதனைகள் மற்றும் இன்னல்களிலிருந்தும் நாம் கற்றுக்கொள்ளலாம், அதே தவறுகளை நாமே செய்யும் வாய்ப்பு குறைவு.நம் சொந்த கற்பனைகளுக்குள் பல வாழ்க்கையை நடத்த அனுமதிக்கின்றன, சிறந்த மனிதர்களாக இருக்க நம்மை ஊக்குவிக்கின்றன மற்றும் நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களை புரிந்து கொள்ள உதவுகின்றன.கதை சொல்லல் என்பது மனிதகுலம் வரை கிட்டத்தட்ட நீண்ட காலமாக இருந்து வருகிறது. உண்மையில், கதை இல்லாமல் நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகத்தை நாம் உண்மையில் உணர முடியாது, எல்லாவற்றையும் ஒன்றாக இணைக்க உதவும் கதை சொல்லும் சக்தி இல்லாமல் செயல்பட முடியாது. கதைகளைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் அவற்றைக் கடத்துவதற்கும் நம் மூளையே நம்பியிருக்கிறது.மனிதர்களாகிய நாம் இயற்கையாகவே விளக்கங்களையும் வடிவங்களையும் தேடுவதால், கதைகளைச் சொல்வது நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகத்தைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது. அறிவியலைக் கூட ஒரு வகையான கதைசொல்லலாகக் கருதலாம் - புராதனக் கடவுள்கள் சூரிய மண்டலத்தின் மையத்தில் பூமி இருப்பது வரை, நோய்களை உண்டாக்கும் தீய ஆவிகள் முதல் குவாண்டம் மெக்கானிக்ஸ் பற்றிய நமது தற்போதைய புரிதல் வரை, விஞ்ஞானம் எப்போதும் கதையை பயன்படுத்தி விளக்க முயற்சிக்கிறது. நாம் வாழும் பிரபஞ்சம்.

              உலக கதைசொல்லல் தினம் என்பது வாய்வழி கதை சொல்லும்  கலையின் உலகளாவிய கொண்டாட்டமாகும் . இது ஒவ்வொரு ஆண்டும்  மார்ச் 20 அன்று (அல்லது அதற்கு அருகில்) கொண்டாடப்படுகிறது . உலகக் கதைசொல்லல் தினத்தில், முடிந்தவரை பல மொழிகளிலும், முடிந்தவரை பல இடங்களிலும், ஒரே நாளில் கதைகளைச் சொல்லவும் கேட்கவும் முடியும். இரவு. பங்கேற்பாளர்கள் தங்கள் நிகழ்வுகளைப் பற்றி ஒருவருக்கொருவர் கதைகள் மற்றும் உத்வேகங்களைப் பகிர்ந்துகொள்வதற்கும், ஒருவருக்கொருவர் கற்றுக்கொள்வதற்கும் சர்வதேச தொடர்புகளை உருவாக்குவதற்கும் சொல்கிறார்கள்.

இந்த நிகழ்வின் முக்கியத்துவம் என்னவென்றால், இது இந்த வகையான கதைசொல்லலின் முதல் உலகளாவிய கொண்டாட்டமாகும், மேலும் ஒருவரையொருவர் வெகு தொலைவில் உள்ள கதைசொல்லிகளுக்கு இடையே இணைப்புகளை உருவாக்குவதில் இது முக்கியமானது. பொது மற்றும் ஊடக கவனத்தை ஒரு கலை  வடிவமாக கதைசொல்லலுக்கு ஈர்ப்பதில் இது குறிப்பிடத்தக்கது .

உலக கதை சொல்ல‍ல் தினம் ஸ்வீடனில் 19991 இல்  நடந்த கதைசொல்லலுக்கான தேசிய நாளில் அதன் வேர்களைக் கொண்டுள்ளது . அந்த நேரத்தில், மார்ச் 20 அன்று ஸ்வீடனில் "அல்லா பெரட்டாரெஸ் டாக்" (அனைத்து கதைசொல்லிகள் தினம்) என்ற நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. ஸ்வீடிஷ் தேசிய கதைசொல்லல் நெட்வொர்க் சில காலத்திற்குப் பிறகு செயலிழந்தது, ஆனால் அந்த நாள் உயிருடன் இருந்தது, வெவ்வேறு ஆர்வலர்களால் நாடு முழுவதும் கொண்டாடப்பட்டது. 1997 ஆம் ஆண்டில், மேற்கு ஆஸ்திரேலியாவின்  பெர்த்தில் உள்ள கதைசொல்லிகள் ஐந்து வார காலக் கதை கொண்டாட்டத்தை ஒருங்கிணைத்தனர், இது மார்ச் 20 ஆம் தேதியை சர்வதேச வாய்வழி கதை சொல்பவர்களின் தினமாகக் கொண்டாடியது. அதே நேரத்தில், மெக்சிகோ  மற்றும் பிற லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளில், மார்ச் 20 ஏற்கனவே கதைசொல்லிகளின் தேசிய தினமாக கொண்டாடப்பட்டது.

ஸ்காண்டிநேவிய கதைசொல்லல் வலை-நெட்வொர்க், Ratatosk, 2001 இல் தொடங்கியபோது, ​​ஸ்காண்டிநேவிய கதைசொல்லிகள் பேசத் தொடங்கினர், மேலும் 2002 இல், நிகழ்வு ஸ்வீடனில் இருந்து நார்வே,பின்லாந்து,மற்றும் எஸ்டோனியா, வரை பரவியது . 2003 இல், இந்த யோசனை கனடா மற்றும் பிற நாடுகளுக்கு பரவியது , மேலும் இந்த நிகழ்வு சர்வதேச அளவில் உலக கதைசொல்லல் தினம் என்று அறியப்பட்டது. 2004 ஆம் ஆண்டு தொடங்கி, பிரான்ஸ் ஜோர் மொண்டியல் டு காண்டே என்ற நிகழ்வில் பங்கேற்றது . உலக கதைசொல்லல் தினம் 2005 ஞாயிற்றுக்கிழமை மார்ச் 20 அன்று ஒரு பிரமாண்டமான இறுதிக்கட்டத்தை நடத்தியது. 5 கண்டங்களில் 25 நாடுகளில் இருந்து நிகழ்வுகள் நடந்தன, மேலும் 2006 திட்டம் மேலும் வளர்ச்சி கண்டது. 2007 கனடாவின் நியூ பவுண்ட்லேண்ட்டில்  கதை சொல்லும் கச்சேரி முதல் முறையாக நடைபெற்றது . 2008 ஆம் ஆண்டில், நெதர்லாந்து உலக கதைசொல்லல் தினத்தில் மார்ச் 20 அன்று 'வெர்டெல்லர்ஸ் இன் டி ஆன்வால்' என்ற பெரிய நிகழ்வில் பங்கேற்றது; மூவாயிரம் குழந்தைகள் தங்கள் வகுப்பறைகளில் திடீரென்று கதைசொல்லிகள் தோன்றியதைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டனர்.

2009 இல், ஐரோப்பா, ஆசியா, ஆப்பிரிக்கா, வட அமெரிக்கா, தென் அமெரிக்கா மற்றும் ஆஸ்திரேலியாவில் உலகக் கதைசொல்லல் தின நிகழ்வுகள் நடந்தன.

ஒவ்வொரு ஆண்டும், உலகம் முழுவதும் நடக்கும் பல தனிப்பட்ட கதை சொல்லும் நிகழ்வுகள் ஒரு பொதுவான கருப்பொருளால் இணைக்கப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு ஆண்டும், WSD listserve மற்றும் Facebook குழுவைப் பயன்படுத்தி உலகெங்கிலும் உள்ள கதைசொல்லிகளால் தீம் அடையாளம் காணப்பட்டு ஒப்புக்கொள்ளப்படுகிறது.

கருப்பொருள் விவரம்...(THEAMES)

• 2004 - பறவைகள்
• 2005 - பாலங்கள்
• 2006 - தி மூன்
• 2007 - வாண்டரர்
• 2008 - கனவுகள்
• 2009 - அண்டை நாடு
• 2010 - ஒளி மற்றும் நிழல்
• 2011 - தண்ணீர்
• 2012 - மரங்கள்
• 2013 - அதிர்ஷ்டம் மற்றும் விதி
• 2014 - மான்ஸ்டர்ஸ் மற்றும் டிராகன்கள்
• 2015 - வாழ்த்துக்கள்
• 2016 - வலிமையான பெண்கள்
• 2017 - மாற்றம்
• 2018 - புத்திசாலித்தனமான முட்டாள்கள்
• 2019 - புராணங்கள், இதிகாசங்கள் மற்றும் இதிகாசங்கள்
• 2020 - பயணங்கள்
• 2021 - புதிய தொடக்கங்கள்
• 2022 - தொலைந்து போனது
• 2023 - நாம் ஒன்றாக முடியும்
• 2024 - பாலங்கள் கட்டுதல்
• ---------------------------------------------------------------------------------

• Themes

• 2004 - Birds
• 2005 - Bridges
• 2006 - The Moon
• 2007 - The Wanderer
• 2008 - Dreams
• 2009 - Neighbours
• 2010 - Light and Shadow
• 2011 - Water
• 2012 - Trees
• 2013 - Fortune and Fate
• 2014 - Monsters and Dragons
• 2015 - Wishes
• 2016 - Strong Women
• 2017 - Transformation
• 2018 - Wise Fools
• 2019 - Myths, Legends, and Epics
• 2020 - Voyages
• 2021 - New Beginnings
• 2022 - Lost and Found
• 2023 - Together We Can
• 2024 - Building Bridges

தமிழ்த் துணையெழுத்துகள் அறிவோம் வாங்க ...

      க் என்ற மெய்யெழுத்து உயிர்மெய் எழுத்தாக மாறும்போது புள்ளி நீங்கிய வடிவம் (க ) பெறுகிறது. 

துணைக்கால் 18 மெய்எழுத்துகளுடன் ஆ என்ற உயிரெழுத்து சேரும்போது தோன்றும் 18 உயிர்மெய் எழுத்துகளுடன் துணைக்கால் இடம்பெறும். இத்துணை எழுத்து உயிர்மெய் எழுத்துகளில் வலப்புறம் மட்டுமே சேரும்.

(எ .கா ) க் +ஆ = கா

            அ என்பது ஓர் எழுத்து. அதனை எப்படி எழுதுகிறோம் ? முதலில் சிறிதாய்ச் சுழிக்கிறோம். அந்தச் சுழியிலிருந்தே கீழே இழுத்து வந்து முக்கால் சுழியளவுக்கு நிறுத்துகிறோம். அந்த நிறுத்தத்திலிருந்து படுகிடையாய் ஒரு கோட்டினை இழுத்து முடிவில் மேல்கீழ்க் கோடு வரைகிறோம். இத்தனை வினைகளைக்கொண்டே அ என்ற எழுத்து எழுதப்படுகிறது.  

கா என்னும் நெடிலை எப்படி எழுதுவது ? குறில் க என்ற எழுத்தை எழுதி அதன் அருகில் துணைக்கால் போட வேண்டும். இப்படித்தான் நாம் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறோம். ஒவ்வொரு தனியெழுத்தினையும் எழுதும் முறை ஒன்றிருக்க அதன் உடன் வரும் துணையெழுத்துகளைப் பற்றி நாம் முழுமையாக அறிந்திருக்கிறோமா ?

கா, சா, ஞா போன்ற நெடில்களுக்குப் பயன்படும் துணையெழுத்தின் பெயர் துணைக்கால் என்று தெரியும். ஐகார நெடிலுக்குப் பயன்படுத்தும் அந்தத் துணையெழுத்தின் பெயர் தெரிவதில்லை.
 

கை, சை, நை, பை போன்ற ஐகார உயிர்மெய் நெடிலில் பயன்படுத்தப்படும் துணையெழுத்துக்கு இணைக்கொம்பு அல்லது சங்கிலிக்கொம்பு என்று பெயர். ஒரு கொம்போடு நில்லாமல் இன்னொரு கொம்பையும் சேர்த்து எழுதுவதால் அப்பெயர் வந்தது. சங்கிலியைப்போல் சுருண்டு கிடப்பதால் அதனைச் சங்கிலிக்கொம்பு என்றும் கூறுவர்.  
 

நல்ல தமிழாசிரியர் வாய்க்கப் பெற்றவர்கள் துணையெழுத்துகளின் பெயர்களை நன்கு அறிந்திருப்பார்கள். தமிழாசிரியர்களின் தனிப்பட்ட ஆர்வம்தான் அவ்வெழுத்துகளை எழுதும் வகையை விரிவாய்க் கற்பித்து நம்மை அறிவுடையவர்களாக ஆக்குகிறது. தமிழ் எழுத்து வடிவங்களில் பயன்படுத்தப்படும் எல்லாத் துணையெழுத்துகளைப் பற்றியும் நாம் அறிந்திருக்க வேண்டும்.

எல்லாவகை எழுத்துகளுக்கும் அதன் அகரக் குறில் வடிவமே தலைமை வடிவம் என்பதனை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அவ்வாறே உயிரெழுத்துகளுக்கு அ என்ற வடிவமே தலையாயது.

அ என்ற அந்த எழுத்தினை எழுதுவதற்கு இடுகின்ற முதற்சுழியை நாம் பன்னிரண்டு உயிர்மெய் எழுத்துகளிலும் மாற்றிக்கொள்வதில்லை. அந்த முதற்சுழியை இட்டு வெவ்வேறு வடிவங்களில் பிற எழுத்துகளை எழுதிச் செல்கிறோம். பன்னிரண்டு எழுத்துகளிலும் அ என்ற எழுத்தில் முதலில் இடப்படும் முதற்சுழி மாறாதிருப்பதைப் பாருங்கள். அ, ஆ, இ, ஈ, உ, ஊ, எ, ஏ, ஐ, ஒ, ஓ, ஔ. இவற்றில் ஈ என்ற எழுத்துக்குத்தான் தனி வடிவம் வந்தது. முற்காலத்தில் இ என்ற எழுத்தின் முடிவிலேயே ஒரு சுழியைச் சேர்த்து ஈ என்ற எழுத்தாக எழுதினர். அதனைப் போலவே ககர வரிசை எழுத்துகளுக்குக் க என்ற எழுத்தே தலைமை வடிவம். க என்ற எழுத்தினை அடிப்படையாக வைத்துக்கொண்டு அதில் சேர்க்கப்படும் ஒட்டுகளும் துணைவடிவங்களுமே ககர வரிசையில் வரும் பிற எழுத்துகளைக் குறிக்கும். இதனை மறவாமல் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
 

துணையெழுத்துகள் கால்கள், கொம்புகள், சுழிகள், விலங்குகள், பிறைகள், கீற்றுகள் என்று பல வடிவங்களில் எழுதப்படுகின்றன. நமக்குக் கால்கள் கொம்புகள் சுழிகள் பற்றி ஓரளவுக்குத் தெரியுமே தவிர, அவற்றின் பெயர்கள் தெரிவதில்லை. பழக்கவழக்கத்தின்படி அவ்வெழுத்துகளை எழுதிச் செல்கிறோம்.
 

கொ என்ற ஒற்றை எழுத்தினைக் குறிக்கும் வகையில் மூன்று எழுத்துகள் எழுதப்படுகின்றன. முதலில் ஓர் ஒற்றைக் கொம்பினை இட்டு அடுத்து க என்னும் உயிர்மெய்யெழுத்தை எழுதி அதன் பின்னர் ஒரு துணைக்கால் வைக்கிறோம். இம்மூன்று தனித்தனி எழுத்துருக்களை எழுதினால்தான் கொ என்ற ஓர் உயிர்மெய் எழுத்து எழுதப்படுவதாகும். அவ்வுருக்களில் க என்ற உயிர்மெய்யினை நன்கு அறிந்துள்ள நமக்குக் கொம்பு பற்றியும் கால் பற்றியும் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

கால்கள் – கால்கள் எனப்படும் துணியெழுத்து வகைகளை நாம் எழுதுகையில் மிகுதியாகப் பயன்படுத்துகிறோம். அவை துணைக்கால், கொம்புக்கால், மடக்கு ஏறுகால் என்று மூவகைப்படும்.
 

கா, ஙா, சா, ஞா ஆகியவற்றில் ஓர் எழுத்தினை அடுத்து அதற்குத் துணையாக வருவதால் துணைக்கால் என்கிறோம். கா என்ற நெடிலை எழுதுவதற்குக் குறில் க எழுத்தை எழுதி அடுத்தொரு துணைக்கால் இட வேண்டும்.
 

ஊ, ஔ, கௌ ஆகிய எழுத்துகளில் ள என்ற எழுத்து வடிவில் ஒரு துணையெழுத்து இருப்பதைப் பாருங்கள். அதனை நம் எப்போதும் ள என்று சொல்லக்கூடாது. ஒரு கொம்பினை இட்டு அதனோடு துணைக்கால் சேர்த்து எழுதப்படுகிறது. ஆகவே அதற்குக் கொம்புக்கால் என்று பெயர். ஊ என்ற நெடிலிலும் ஔகார உயிர்மெய்களிலும் ள வடிவில் பயில்வது ‘கொம்புக்கால்’ ஆகும்.
 

ணூ, தூ, நூ, நூ, ஞூ ஆகிய எழுத்துகளைப் பாருங்கள். அவ்வெழுத்தின் குறில் வடிவை எழுதி அதன் கீழாக வந்து மடக்கி மீண்டும் எழுத்தின் அருகில் ஒரு துணைக்கால் இடுகிறோம். அதற்கு ‘மடக்கு ஏறுகீற்றுக் கால்’ என்று பெயர்.

 

அடுத்து கொம்பு வகைத் துணையெழுத்துகளைப் பார்ப்போம். கெ, செ, செ, தெ, கொ, தொ போன்ற எழுத்துகளில் முதலில் வரும் துணையெழுத்து ‘ஒற்றைக்கொம்பு’ எனப்படும். கே, சே, தே, கோ, போ, மோ போன்ற எழுத்துகளில் முதலில் வரும் துணையெழுத்து ‘இரட்டைக்கொம்பு’ எனப்படும். ஒற்றைக்கொம்பு, இரட்டைக்கொம்பு ஆகியவற்றைஅனைவரும் நன்கு தெரிந்திருக்கிறோம். கை, சை, போன்றவற்றில் வருகின்ற ஐகாரக் கொம்புகளை  ‘இணைக்கொம்பு, சங்கிலிக்கொம்பு’ என்றும் வழங்கலாம். ஐகாரக் கொம்பு என்றும் சிலர் கூறுவர். ஐகாரக் கொம்பினை இரட்டைக்கொம்பு என்றும் கே, கோ போன்ற நெடிலில் வழங்கும் கொம்பினை மேல்கொம்பு என்றும் சில தமிழாசிரியர்கள் கற்பிக்கின்றனர். வடிவத்தின் அடிப்படையில் அதனையும் தவறென்று கூறுவதற்கில்லை.

 

அடுத்துள்ளவை கீற்று வகைத் துணையெழுத்துகள். எ என்ற எழுத்தின் கீழ் முடிவில் ஒரு கீற்றினை இழுத்தால் அது ஏ என்று ஆகிவிடும். அதுதான் கீற்று. துணைக்கால் எழுத்தின் கீழே ஒரு கீற்றினை இழுத்தல் ர என்று ஆகிவிடும். இவற்றைச் சாய்நிலையில் ஒரு கீற்றாக இழுப்பதால் சாய்வுக்கீற்று என்று சொல்ல வேண்டும். ஙு, சு, பு போன்ற எழுத்துகளைப் பாருங்கள். குறில்வகை எழுத்தோடு ஒரு கீற்றினை இறங்கு நிலையில் அமைக்கிறோம். இதற்கு ‘இறங்கு கீற்று’ என்று பெயர். து, நு, ஞு, னு போன்ற எழுத்துகளில் அடிப்படை வடிவத்தில் மடக்கி ஏற்றி ஒரு மேல் கீற்று வரைகிறோம். இதற்கு ‘மடக்கு ஏறு கீற்று’ என்று பெயர். கூ என்ற எழுத்தின் முடிவும் ஒரு கீற்றுத்தான். க என்ற எழுத்தினை முதற்கண் எழுதி ஒரு வளைவை அமைத்துப் படுகிடையாகக் கீறுகிறோம். இதற்குப் பின்வளைகீற்று என்று பெயர். கீறல் வகைத் துணையெழுத்துகள் இம்முறைகளில் அமைகின்றன.    
 

கி, தி, ரி போன்ற எழுத்துகளில் மேலிருந்து விழும் கோடுகள் துணையெழுத்து அமைப்பாகின்றன. இதற்கு மேல்விலங்கு என்று பெயர். ஓர் எழுத்தின் மேல் விளிம்பிலிருந்து கொடிபோல் தொங்குவது மேல்விலங்கு. ஓர் எழுத்தின் கீழ் விளிம்பிலிருந்து கொடிபோல் பற்றி ஏறுவது கீழ்விலங்கு. மு, கு, ரு போன்ற எழுத்துகளில்உள்ள முடிவுப் பகுதிகள் அந்தந்த எழுத்துகளின் கீழிருந்து ஏறுகின்றன. ஆதனால் அவற்றுக்குக் கீழ்விலங்கு என்று பெயர். பூ, வூ போன்ற எழுத்துகளில் முதலில் ஒரு இறங்கு கீற்றினைப் போட்டபின் ஒரு கீழ்விலங்கினைப் போட்டுச் சுழித்து முடிக்கிறோம். இதனைக் ‘இறங்குகீற்றுக் கீழ்விலங்குச் சுழி’ என்று கூற வேண்டும்.   

 

கீ, தீ, ரீ ஆகிய எழுத்துகளில் மேல்விலங்கு போட்டுச் சுழிக்கிறோம். அவை மேல்விலங்குச் சுழிகள். மூ, ரூ போன்ற எழுத்துகளில் கீழ்விலங்கு போட்டுச் சுழிக்கிறோம். அவை கீழ்விலங்குச் சுழிகள். ஆ என்ற எழுத்திற்கு முதலில் அ என்ற எழுதிய பின்னர்க் கீழாக ஒரு சுழிப்பு வருகிறது. அதனைப் பிறைச்சுழி என்பர். வெறுமனே பிறை என்றும் கூறுவர். 
 

துணையெழுத்துகளின் வகைகளையும் எடுத்துக்காட்டுகளையும் கூறுகிறேன், இப்போது தெற்றென விளங்கும்.
 

துணைக்கால் – கா சா தா

கொம்புக்கால் – ஊ, கௌ, சௌ

மடக்கு ஏறுகீற்றுக் கால் – ணூ, தூ, நூ

ஒற்றைக்கொம்பு – கெ, நெ, செ

இரட்டைக்கொம்பு – கே, நே, சேஇணைக்கொம்பு/சங்கிலிக்கொம்பு – கை, சை, நை

சாய்வுக்கீற்று – ஏ

இறங்கு கீற்று – பு, சு, வு

மடக்கு ஏறு கீற்று – ணு, து, நு

பின்வளைகீற்று – கூ

மேல்விலங்கு – கி, தி, பி

கீழ்விலங்கு – மு, ரு, கு

இறங்குகீற்றுக் கீழ்விலங்குச் சுழி – சூ, பூ
 

மேல்விலங்குச் சுழி – கீ, தீ, ரீ

கீழ்விலங்குச் சுழி – மூ ரூ

பிறைச்சுழி – ஆ

இப்போது தமிழ்த் துணையெழுத்து வடிவங்களின் பெயர்கள் அனைத்தும் நமக்கு அத்துபடியாகிவிட்டன. 

நாம் எழுத்து என்று எழுதிக்கொண்டிருப்பவை ஒலியின் வரிவடிவம் என்பதை நினைவிற்கொள்ள வேண்டும். அ என்னும் எழுத்து வடிவம் அ என்னும் ஒலிப்பு முறையின் வரிக்குறிப்பு. எழுத்து என்பது ஒலிகளை முறைப்படுத்திய தொகுப்பு. புணர்ச்சி இலக்கணம் என்பது ஒரு சொல்லின் எழுத்துகள் எவ்வாறு சேரும், சேரும்பொழுது என்னாகும் என்பதனை விளக்கும் பகுதி. அவ்வளவுதான்.

 

ஒரு சொல்லின் இறுதியோசை எப்படி இருக்கும்? உயிரெழுத்தாக இருக்கும் அல்லது மெய்யெழுத்தாக இருக்கும். அன்பு, விழா, பனி, இலை போன்ற சொற்களின் ஈற்றோசைகள் உயிரோசையில் முடிகின்றன.

 

அன்பு என்பதில் பு என்பது ப்+உ என்னும் ஒலிகளின் சேர்க்கை. பு என்பதில் உள்ள உ என்னும் ஓசையே ஈற்று உயிரோசை. அதாவது உ என்னும் உயிரெழுத்தில் முடியும் சொல் அன்பு. ஆ என்னும் உயிரெழுத்தில் முடியும் சொல் விழா. இ என்னும் உயிரெழுத்தில் முடியும் சொல் பனி. அவ்வாறே மரம், நிழல், காய், கண், கால் போன்ற சொற்கள் மெய்யெழுத்துகளில் முடிகின்றன.

 

ஒரு சொல்லின் ஈற்றெழுத்து இவ்வாறு இருப்பதைப்போலவே ஒரு சொல்லின் முதலெழுத்துகளும் எவ்வாறு தொடங்குகின்றன என்று பார்க்க வேண்டும். ஒரு சொல் உயிரெழுத்திலோ உயிர்மெய்யெழுத்திலோ தொடங்கும். அம்மா என்பது உயிரெழுத்தில் தொடங்கும் சொல். பருத்தி என்பது உயிர்மெய் எழுத்தில் தொடங்கும் சொல். இதில் ப என்பது ப்+அ என்ற உயிர்மெய்தானே? இச்சொல்லின் முதல் எழுத்தாவது ப் என்னும் வல்லின மெய் என்பதனை ஒப்புக்கொள்வீர்கள்.

 

புணர்ச்சி இலக்கணம் என்பது இரண்டு சொற்களின் சேர்க்கை. இரு சொற்களின் சேர்க்கை என்பது முதற்சொல்லின் ஈற்றெழுத்துக்கும் இரண்டாம் சொல்லின் முதலெழுத்துக்கும் இடையே நடக்கும் வினை. ஒரு சொல்லின் முதலெழுத்து உயிராகவோ மெய்யாகவோ இருக்கையில் இரண்டாம் சொல்லின் முதலெழுத்து உயிராகவோ மெய்யாகவோ இருந்தால் என்னாகும் என்பதனை விளக்கும் இயல்தான் புணர்ச்சி இலக்கணம்.

 

உயிரும் உயிரும் சேர்வது, உயிரும் மெய்யும் சேர்வது, மெய்யும் உயிரும் சேர்வது, மெய்யும் மெய்யும் சேர்வது – இவ்வாறு ஈற்றெழுத்தும் முதலெழுத்தும் கொண்ட சொற்கள் எவ்வாறு சேர்கின்றன? புணர்ச்சி இலக்கணம் இதனைத் தெளிவாக விளக்குகிறது.

 

எடுத்துக்காட்டாக, உயிரும் உயிரும் சேர்வதை எடுத்துக்கொள்வோம். உயிரும் உயிரும் சேருமா? சேராது. உயிரும் மெய்யும்தான் சேரும். உயிரும் உயிரும் சேரவேண்டுமானால் இடையில் ஓர் உடம்பு வேண்டும். நம் மொழியின் உடம்பாக இருப்பவை மெய்யெழுத்துகள். அதனால்தான் உயிரும் உயிரும் சேரவேண்டுமானால் உடம்படுமெய் வேண்டும்.

 

விழா + எதற்கு = விழா + வ் + எதற்கு = விழாவெதற்கு?

பனி + இரவு = பனி + ய் + இரவு = பனியிரவு

 

இச்சொற்களை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.

 

விழா என்ற ஆ என்ற உயிரில் முடிகிறது. எதற்கு என்ற சொல் எ என்ற உயிரில் தொடங்குகிறது. இவை சேர்வதற்கு வ் என்ற உடம்படுமெய் தோன்றிற்று.

 

பனியிரவில் ய் என்ற உடம்படுமெய் தோன்றிற்று. ய், வ் ஆகிய மெய்கள் உயிரீறும் உயிர்முதலும் சேர்வதற்கு உடம்படு மெய்கள் ஆவன.

 

இலக்கணம் கூறுகின்ற ய், வ் என்னும் உடம்படுமெய்களோடு பேச்சு மொழியிலும் நாம் சில உடம்படு மெய்களை உருவாக்கிப் பயன்படுத்துகிறோம். இதனை என் தொடர்ச்சியான ஆய்வுகளைக்கொண்டு உறுதி செய்கிறேன்.

 

நம் மொழியின் மெய்யொலியில் தலையாயது க் என்பதுதான். அதனால்தான் மெய்யெழுத்து வரிசையில் க் என்பது முதலாவதாக இருக்கிறது. நம் மொழியில் ககரத்தில் தொடங்கும் சொற்கள்தாம் மிகுதியாகவும் இருக்கின்றன. அகராதியைப் புரட்டினால் ககரத்தில்தான் நூற்றுக்கணக்கான பக்கங்கள் இருக்கும். தமிழ்மொழியைக் ககரமொழி என்றே கூறலாம்.

 

வல்லின மெய்யான க் என்னும் மெய்க்கு மூவகை ஒலிகளைக் கற்பிக்கலாம். அக்கா என்பதில் உள்ள ககரம் அழுத்தமான வல்லினம். தங்கை என்பதில் உள்ள ககரம் மென்மையான வல்லினம். கரும்பு, கிணறு, கொடை போன்றவற்றில் தோன்றுவது இடைநிலை வல்லினம். இம்மூவொலிகளில் தங்கை என்பதில் உள்ள மென்மையான க் என்னும் மெய்யை நாம் உடம்படுமெய்யாகவே பேச்சுமொழியில் பயன்படுத்துகிறோம். எப்படி?

 

ஒன்றை வியந்து நிற்கையில் நம்மை அறியாமல் ஆ என்று வாய்பிளப்போம். ஆ என்றும் சொல்வோம். ஆ என்பதனைத் தொடர்ந்து சொல்வது ஆஆ என்றாகும். புணர்ச்சி இலக்கணப்படி ஆ என்ற உயிர் ஆ என்னும் இன்னோர் உயிருடன் சேர்கையில் ‘ஆவா’ என்று ஆகவேண்டும். ஆனால், நாம் ஆகா என்று சொல்கிறோம். அந்த ‘ஆகா’வில் இருப்பது க் என்னும் உடம்படுமெய். ஆ + க் + ஆ = ஆகா. ஓகோ என்பதிலும் க் என்னும் உடம்படுமெய் பயில்கிறது. ஓ + க் + ஓ = ஓகோ. ஐய+ஓ என்னும் உணர்ச்சித் தொடரில் க் பயின்று ஐயகோ ஆகிறது.